Η Μάχη του Γκέτισμπεργκ διεξήχθη στις 1–3 Ιουλίου 1863, μέσα και γύρω από την πόλη Γκέτισμπεργκ της Πενσυλβάνια, από τις δυνάμεις της Ένωσης και της Συνομοσπονδίας κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου. Στη μάχη, ο Στρατός του Ταγματάρχη της Ένωσης George Meade νίκησε τις επιθέσεις του Συνομοσπονδιακού Στρατηγού Robert E. Lee, αναστέλλοντας την εισβολή του Λι στο Βορρά. Η μάχη περιελάμβανε τον μεγαλύτερο αριθμό απωλειών ολόκληρου του πολέμου και συχνά περιγράφεται ως το σημείο καμπής του πολέμου λόγω της αποφασιστικής νίκης της Ένωσης.
Μετά την επιτυχία του στο Chancellorsville στη Βιρτζίνια τον Μάιο του 1863, ο Lee οδήγησε τον στρατό του μέσω της κοιλάδας Shenandoah για να ξεκινήσει τη δεύτερη εισβολή του στο Βορρά – την εκστρατεία του Γκέτισμπεργκ. Με τον στρατό του σε ανεβασμένη διάθεση, ο Λι σκόπευε να μετατοπίσει το επίκεντρο της καλοκαιρινής εκστρατείας από την κατεστραμμένη από τον πόλεμο βόρεια Βιρτζίνια και ήλπιζε να επηρεάσει τους πολιτικούς του Βορρά να εγκαταλείψουν τον πόλεμο διεισδύοντας μέχρι το Χάρισμπουργκ στην Πενσυλβάνια ή ακόμα και τη Φιλαδέλφεια. Ο υποστράτηγος Τζόζεφ Χούκερ ο οποίος προήχθη από τον Πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν, κίνησε τον στρατό του για καταδίωξη, αλλά απαλλάχθηκε από τη διοίκηση μόλις τρεις ημέρες πριν από τη μάχη και αντικαταστάθηκε από τον Μιντ.
Στοιχεία των δύο στρατών συγκρούστηκαν αρχικά στο Γκέτισμπεργκ την 1η Ιουλίου 1863, καθώς ο Lee συγκέντρωσε επειγόντως τις δυνάμεις του εκεί, με στόχο να εμπλέξει τον στρατό της Ένωσης και να τον καταστρέψει. Τις χαμηλές κορυφογραμμές στα βορειοδυτικά της πόλης υπερασπίστηκαν αρχικά ένα τμήμα ιππικού της Ένωσης υπό τον Ταξίαρχο John Buford, και σύντομα ενισχύθηκαν με δύο σώματα πεζικού της Ένωσης. Ωστόσο, δύο μεγάλα συνομοσπονδιακά σώματα τους επιτέθηκαν από τα βορειοδυτικά και τα βόρεια, κατέρρευσαν τις βιαστικά αναπτυγμένες γραμμές της Ένωσης, στέλνοντας τους υπερασπιστές να υποχωρήσουν μέσα στους δρόμους της πόλης και τους λόφους ακριβώς στα νότια.
Τη δεύτερη μέρα της μάχης, συγκεντρώθηκαν και οι δύο στρατοί με τις πλήρεις δυνάμεις τους. Η γραμμή της Ένωσης ήταν τοποθετημένη σε αμυντικό σχηματισμό που έμοιαζε με αγκίστρι. Αργά το απόγευμα της 2ας Ιουλίου, ο Lee εξαπέλυσε μια μεγάλη επίθεση στο αριστερό πλευρό της Ένωσης και οι σκληρές μάχες μαίνονταν στο Little Round Top, στο Wheatfield, στο Devil’s Den και στο Peach Orchard. Στα δεξιά της Ένωσης, οι αψιμαχίες των Συνομοσπονδιών κλιμακώθηκαν σε επιθέσεις πλήρους κλίμακας στο Culp’s Hill και το Cemetery Hill. Σε όλο το πεδίο της μάχης, παρά τις σημαντικές απώλειες, η άμυνα της Ένωσης κράτησε τις γραμμές της.
Συνομοσπονδιακός στρατηγός κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου , προς το τέλος του οποίου διορίστηκε γενικός διοικητής του Στρατού των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών. Οδήγησε τον Στρατό της Βόρειας Βιρτζίνια —τον πιο ισχυρό στρατό της Συνομοσπονδίας— από το 1862 μέχρι την παράδοσή του το 1865, κερδίζοντας τη φήμη του ικανού τακτικού.
Την τρίτη ημέρα, οι μάχες ξανάρχισαν στο Culp’s Hill και οι μάχες ιππικού μαίνονταν στα ανατολικά και νότια, αλλά το κύριο γεγονός ήταν μια δραματική επίθεση πεζικού από 12.500 στρατιώτες της Συνομοσπονδίας εναντίον του κέντρου της γραμμής της Ένωσης στο Cemetery Ridge, γνωστό ως Pickett’s Charge. Η επίθεση αποκρούστηκε μετά απο τα καταιγιστικά πυρά της Ένωσης απο τα τουφέκια και το πυροβολικό τους, και ο Συνομοσπονδιακός στρατός υπέστη σοβαρές απώλειες. Ο Λι οδήγησε τον στρατό του σε μια βασανιστική υποχώρηση πίσω στη Βιρτζίνια. Μεταξύ 46.000 και 51.000 στρατιώτες και από τους δύο στρατούς έχασαν την ζωή τους στην τριήμερη μάχη, την πιο θανατηφόρα στην ιστορία των ΗΠΑ.
Οι καταστροφές του πολέμου ήταν ακόμα εμφανείς στο Γκέτισμπεργκ περισσότερο από τέσσερις μήνες αργότερα, όταν, στις 19 Νοεμβρίου, εγκαινιάστηκε το Εθνικό Κοιμητήριο των Στρατιωτών. Κατά τη διάρκεια αυτής της τελετής, ο Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν τίμησε τους πεσόντες και επαναπροσδιόρισε τον σκοπό του πολέμου στην ιστορική του ομιλία στο Γκέτισμπεργκ .
Συνέπεια
Το αποτέλεσμα της Μάχης του Γκέτισμπεργκ έχει αποτελέσει αντικείμενο διαμάχης. Αν και δεν θεωρούνταν συντριπτικά σημαντικό εκείνη την εποχή, ιδιαίτερα από τη στιγμή που ο πόλεμος συνεχίστηκε για σχεδόν δύο ακόμα χρόνια, εκ των υστέρων μνημονεύεται συχνά ως το «σημείο καμπής» του εμφυλίου πολέμου. Αυτό βασίζεται στο γεγονός ότι, μετά το Γκέτισμπεργκ , ο στρατός του Lee δεν διεξήγαγε άλλες επιθετικές ενέργειες και απλά αντιδρούσε στις επιθέσεις της Ένωσης, κυρίως σε αυτές του Οδυσσέα Γκραντ το 1864 και 1865.